ಮೈಲೇಜ್ ಹೆಚ್ಚಿಸಲು ಹೆಚ್ಚಿಸಲು ಹೊಸ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನ - ಆಶಾಕಿರಣವಾಗಿ ಕಂಡುಬಂದಿರುವ ವಾಪ್ಸ್ಟರ್

ಇಂಧನರಹಿತ ಆಧುನಿಕ ಜಗತ್ತನ್ನು ಊಹಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಕಷ್ಟ. ಇಂದು ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಲಭ್ಯವಿರುವ ತೈಲನಿಕ್ಷೇಪ ಅಕ್ಷಯಪಾತ್ರೆಯಲ್ಲ ಎಂದು ವಿಜ್ಞಾನಿಗಳು ಎಚ್ಚರಿಸುತ್ತಲೇ ಬಂದಿದ್ದಾರೆ. ಅದರಂತೆ ಜಗತ್ತಿನಾದ್ಯಂತ ಇಂಧನಕ್ಕೆ ಪರ್ಯಾಯವಾದ ಇತರ ಶಕ್ತಿಮೂಲಗಳನ್ನು ಬಳಸುವ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಹಲವಾರು ಪ್ರಯತ್ನಗಳು ನಡೆದಿವೆ. ಆದರೂ ತೈಲಕ್ಕೆ ಸಮನಾದ ಪರ್ಯಾಯ ಶಕ್ತಿಮೂಲ ಇದುವರೆಗೆ ದಕ್ಕಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ಕಡಿಮೆ ಇಂಧನವನ್ನು ಬಳಸುವ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನಗಳಿಗೂ ಹೆಚ್ಚಿನ ಮಹತ್ವವಿದೆ. ಹಿಂದಿನ ದಶಕಗಳಲ್ಲಿ ಸರ್ವವ್ಯಾಪಿಯಾಗಿದ್ದ 2-ಸ್ಟ್ರೋಕ್ ಇಂಜಿನ್ ಉಳ್ಳ ವಾಹಗಳು ಇಂದು ಮೂಲೆಗುಂಪಾಗಿ 4-ಸ್ಟ್ರೋಕ್ ಇಂಜಿನ್ ಉಳ್ಳ ವಾಹನಗಳು ಮುಂದೆ ಬಂದಿರುವುದು ಈ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ವಿಯಾದ ಒಂದು ಬೆಳವಣಿಗೆ.

ಅಮೇರಿಕಾದ ಫ್ಲೋರಿಡಾದಲ್ಲಿರುವ ಜೆರಾಲ್ಡ್ ರೋವ್ಲೀಯವರು ಈ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಸಾಮಾನ್ಯ 4-ಸ್ಟ್ರೋಕ್ ಇಂಜಿನ್ನುಗಳಿಗೆ ಅಳವಡಿಸಬಹುದಾದ ವಾಪ್ಸ್ಟರ್ (V.A.P.S.T.E.R. -Vaporizing Accessory Producing Superior Tuned Engine Response) ಎಂಬ ಹೆಸರಿನ ಉಪಕರಣವನ್ನು ಸಿದ್ಧಪಡಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಈ ಉಪಕರಣ ಹೇಗೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತದೆ ಎಂದು ತಿಳಿಯುವ ಮುನ್ನ ಸಾಮಾನ್ಯ ಇಂಜಿನ್ ಹೇಗೆ ಕೆಲಸ ನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತದೆ ಎಂದು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುವುದು ಒಳ್ಳೆಯದು.

 

ಪೆಟ್ರೋಲ್ ಆಧಾರಿತ ಇಂಜಿನ್ನುಗಳಲ್ಲಿ ನಿಜವಾಗಿ ಹೊತ್ತಿ ಉರಿಯುವುದು ಪೆಟ್ರೋಲಿನ ಆವಿ. ಇಂಜಿನ್ನಿನಲ್ಲಿ ಉರಿಯುವ ಪೆಟ್ರೋಲ್ ಆವಿ ಹಾಗೂ ಗಾಳಿಯ ಮಿಶ್ರಣದ ಪ್ರಮಾಣ ಒಂದು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ಮಾತ್ರ ಸ್ಪಾರ್ಕ್ ಪ್ಲಗ್ ನಿಂದ ಹತ್ತಿದ ಕಿಡಿ ಈ ಮಿಶ್ರಣವನ್ನು ಹೊತ್ತಿಸಲು ಸಾಧ್ಯ. ಈ ಕೆಲಸವನ್ನು ಕಾರ್ಬೋರೇಟರ್ ಎಂಬ ಉಪಕರಣದಿಂದ ನಡೆಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಕಾರ್ಬೋರೇಟರ್ ಇಂಜಿನ್ನಿಗೆ ಅಗತ್ಯವಾದ ಪ್ರಮಾಣದ ಪೆಟ್ರೋಲ್ ಹಾಗೂ ಗಾಳಿಯ ಮಿಶ್ರಣವನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ. ವೇಗ ಹೆಚ್ಚಿಸಬೇಕಾದಾಗ ಕಾರ್ಬೋರೇಟರ್‌ನ ಕವಾm (ವಾಲ್ವ್)ವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ತೆರೆಯುವುದರಿಂದ ಹೆಚ್ಚಿನ ಪೆಟ್ರೋಲ್ ಮತ್ತು ಗಾಳಿಯ ಮಿಶ್ರಣ ಇಂಜಿನ್ನಿಗೆ ತಲುಪಿ ಹೆಚ್ಚಿನ ಶಕ್ತಿ ಪಡೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ಕವಾಟದ ಗಾತ್ರವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸುವ ಮತ್ತು ಕಡಿಮೆಗೊಳಿಸುವ ಕಾರ್ಯವನ್ನು ವೇಗೋತ್ಕರ್ಷಕ (ಆಕ್ಸಲರೇಟರ್) ಮೂಲಕ ನಿರ್ವಹಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.

 

ಆದರೆ ಈ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಕಾರ್ಬೋರೇಟರಿನಿಂದ ಹೊರಟ ಎಲ್ಲಾ ಪೆಟ್ರೋಲ್ ಮತ್ತು ಗಾಳಿಯ ಮಿಶ್ರಣ ದಹನವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಒಂದಿಷ್ಟು ಪ್ರಮಾಣ ದಹನವಾಗದೇ ಹಾಗೇ ಸೈಲೆನ್ಸರ್ ಮೂಲಕ ಹೊರಟು ಹೋಗುತ್ತದೆ. ಆಗ ಇಂಧನ ಕ್ಷಮತೆ ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ಕಾರ್ಬೋರೇಟರಿನಿಂದ ಹೊರಟ ಎಲ್ಲಾ ಮಿಶ್ರಣ ದಹನವಾದಾಗ ಮಾತ್ರ ಅತ್ಯಧಿಕ ಇಂಧನ ಕ್ಷಮತೆ ದೊರಕಲು ಸಾಧ್ಯ. ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಒಂದು ಮೋಟಾರ್ ಬೈಕ್ ನಲವತ್ತು ಕಿ.ಮೀ. ವೇಗದಲ್ಲಿ ಏರಿಳಿತಗಳಿಲ್ಲದೇ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಮಾತ್ರ ಈ ಕ್ಷಮತೆ ದೊರಕಲು ಸಾಧ್ಯ. ಇದನ್ನೇ ವಾಹನ ಮಾರಾಟಗಾರರು ಲೀಟರಿಗೆ ನೂರು ಕಿ.ಮೀ. ಎಂದು ಪ್ರಚಾರ ಮಾಡಿ ಒಂದು ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ (under standard test conditions) ಎಂದು ಚಿಕ್ಕದಾಗಿ ಬರೆದಿರುತ್ತಾರೆ. ಸ್ಟ್ಯಾಂಡರ್ಡ್ ಟೆಸ್ಟ್ ಕಂಡೀಷನ್ಸ್ ಎಂದರೆ ಅತ್ಯಂತ ಹೆಚ್ಚಿನ ಇಂಧನ ಕ್ಷಮತೆ ಪಡೆಯಬಹುದಾದ ವೇಗ ಹಾಗೂ ಭಾರದ ಸ್ಥಿತಿ. ಆದರೆ ಇದೇ ಸ್ಥಿತಿಗತಿಗಳನ್ನು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ನಿಜಜೀವನದ ಉಪಯೋಗದಲ್ಲಿ ಪಡೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಆಗ ಇಂಧನ ವ್ಯರ್ಥವಾಗಿ ಹರಿದು ಮೈಲೇಜ್ ಮರೀಚಿಕೆಯಾಗಿಯೇ ಉಳಿಯುತ್ತದೆ.

 

ಜೆರಾಲ್ಡ್ ರೋವ್ಲೀಯವರ ವಾಪ್ಸ್ಟರ್ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನ ಅನಾವಶ್ಯಕವಾಗಿ ದಹಿಸದೇ ಹೊರಹೋಗುವ ಇಂಧನವನ್ನು ಸದ್ಬಳಕೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ರೂಪಿತವಾಗಿದೆ.  

ಈ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನದಲ್ಲಿ ಕಾರ್ಬೋರೇಟರಿನಿಂದ ಹೊರm ಇಂಧನ-ಗಾಳಿ ಮಿಶ್ರಣವನ್ನು ಇಂಜಿನ್ನಿಗೆ ತಲುಪುವ ಮೊದಲು ಪ್ರಿಹೀಟ್ (ಮೊದಲೇ ಬಿಸಿಮಾಡಲಾಗುವ) ಮಾಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇದರಿಂದಾಗಿ ಮಿಶ್ರಣದಲ್ಲಿರುವ ಜಲಜನಕ ಮತ್ತು ಇಂಗಾಲದ ಅಣುಗಳು ಹೆಚ್ಚಿನ ಕೈನೆಟಿಕ್ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಪಡೆದು ಇಂಜಿನ್ನಿನ ಒಳಗೆ ಶೀಘ್ರವಾಗಿ ದಹ್ಯಗೊಳ್ಳಲು ಅನುವಾಗುತ್ತವೆ. ಪ್ರಿಹೀಟ್ ಮಾಡುವುದರಿಂದ ಇಂಧನದ ಉದ್ದನೆಯ ಸರಪಳಿ (ಮೊಲಿಕ್ಯುಲಾರ್ ಚೈನ್) ತುಂಡಾಗಿ ಸುಲಭವಾಗಿ ದಹ್ಯಗೊಳ್ಳಲು ಸಹಕಾರಿಯಾಗುತ್ತದೆ. ಇದನ್ನೇ ವೇಪರೈಸಿಂಗ್ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ.  

ಆದರೆ ಇಂಧನವನ್ನು ಪ್ರಿಹೀಟ್ ಮಾಡುವುದು ಹೇಗೆ? ಇದರಲ್ಲಿ ಎರೆಡು ವಿಧಾನಗಳಿವೆ. ಮೊದಲನೆಯದು ಇಲೆಕ್ಟ್ರಿಕ್ ಹೀಟರುಗಳನ್ನು ಬಳಸಿ ಬಿಸಿ ಮಾಡುವುದು, ಎರಡನೆಯದು ಇಂಧನ ದಹ್ಯವಾದಾಗ ಉತ್ಪನ್ನವಾಗುವ ಶಾಖವನ್ನು ಉಪಯೋಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು. ಎರೆಡೂ ವಿಧಾನದಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ತೊಡಕುಗಳಿವೆ. ಮೊದಲನೆಯದು ಎಲೆಕ್ಟ್ರಿಕ್ ಹೀಟರ್ ಹೆಚ್ಚಿನ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಬಳಸುವುದರಿಂದ ದೊಡ್ಡ ಬ್ಯಾಟರಿ ಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಇದು ಬೇರೆ ರೀತಿಯ ತೊಡಕುಗಳಿಗೆ ಕಾರಣವಾಗುತ್ತದೆ. ಎರಡನೆಯ ವಿಧಾನದಲ್ಲಿ ಕೊಂಚ ಇಂಧನ ದಹ್ಯವಾದ ಬಳಿಕ ಮಾತ್ರ ಶಾಖ ಲಭ್ಯವಾಗುವುದರಿಂದ ವಾಹನದ ಸ್ಟಾರ್ಟಿಂಗ್ ವೇಳೆ ಈ ವಿಧಾನ ಸೂಕ್ತವಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ಎರೆಡೂ ವಿಧಾನಗಳನ್ನು ಬಳಸಿ ಪ್ರಿಹೀಟ್ ಮಾಡಲಾಗುವ ವಿಧಾನ ಅತ್ಯಂತ ಸಮರ್ಪಕ.  

ವಾಪ್ಸ್ಟರ್ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನವನ್ನು ಅಳವಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದರಿಂದ ಇಂಜಿನ್ನಿನಲ್ಲಿ ಉತ್ಪನ್ನವಾದ ಶಾಖದ ಮರುಬಳಕೆಯಾಗಿ ಹೆಚ್ಚಿನ ಕ್ಷಮತೆ ಪರೋಕ್ಷವಾಗಿ ದಕ್ಕುತ್ತದೆ. ವ್ಯರ್ಥವಾಗಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ ಇಂಧನ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ದಹಿಸಿ ಹೆಚ್ಚಿನ ಮೈಲೇಜ್ ಪಡೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ. ಇಂಧನ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಉರಿದಿರುವುದರಿಂದ ವಾತಾವರಣಕ್ಕೂ ಅನುಕೂಲಕರ.  

ಕಳೆದ ಸುಮಾರು ಎರೆದು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಹಲವಾರು ಮಾದರಿಯ ಕಾರುಗಳಲ್ಲಿ ಈ ವಿಧಾನ ಅಳವಡಿಸಿ ರೋವ್ಲೀಯವರು 40 ರಿಂದ ೫೦ % ಇಂಧನ ಕ್ಷಮತೆ ಹೆಚ್ಚಿರುವುದನ್ನು ನಿರೂಪಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಪ್ರಯೋಗಾಲಯದಲ್ಲಿ ನಡೆಸಿದ ಪ್ರಯೋಗಗಳಲ್ಲಿ ಈ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನ ಕನಿಷ್ಟ ೨೮.೭೧ % ಇಂಧನ ಕ್ಷಮತೆಯನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಿರುವುದನ್ನು ಧೃಢೀಕರಿಸಿ ಪ್ರಮಾಣಪತ್ರ ನೀಡಿದೆ. ಆ ಬಳಿಕ ರೋವ್ಲೀಯವರು ಈ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನದ ಪೇಟೆಂಟ್ ಸಹಾ ಪಡೆದುಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ.  

ಪೆಟ್ರೋಲ್ ಇಂಜಿನ್ನುಗಳಿಗೆ ಸಮರ್ಪಕವೆಂದು ಸಾಬೀತಾಗಿರುವ ಈ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನ ಡೀಸೆಲ್ ಇಂಜಿನ್ನುಗಳಿಗೆ ಸಾಧ್ಯವೇ ಎಂದು ಈಗ ರೋವ್ಲೀಯವರು ಸಂಶೋಧನೆ ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ (ಡೀಸೆಲ್ ಇಂಜಿನ್ನುಗಳಲ್ಲಿ ಪೆಟ್ರೋಲ್ ಇಂಜಿನ್ನುಗಳಂತೆ ಸ್ಪಾರ್ಕ್ ಪ್ಲಗ್ ಇರುವುದಿಲ್ಲ, ಬದಲಿಗೆ ಫ್ಯೂಯೆಲ್ ಇಂಜೆಕ್ಟರ್ ಇರುತ್ತದೆ. ಇಲ್ಲಿ ಡೀಸೆಲ್ ಹಾಗೂ ಗಾಳಿಯಮಿಶ್ರಣ ಒತ್ತಡಕ್ಕೆ ಒಳಗಾದಾಗ ಹತ್ತಿ ಉರಿಯುತ್ತದೆ)

ಅತ್ಯಂತ ಸುಲಭ ಹಾಗೂ ದಕ್ಷವಾಗಿ ಕಂಡು ಬರುವ ಈ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನ ಅಳವಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ನಮ್ಮ ತಂತ್ರಜ್ಞರು ಮನಸ್ಸು ಮಾಡುವರೇ? ಕಾದು ನೋಡಬೇಕು.